In het hol van de hyena.

Ha allemaal,

Allereerst wil ik jullie even bedanken voor alle reacties. Echt super leuk om iedere keer weer te lezen!

Donderdag hadden alle scholen in Nkhoma een dagje vrij. Dit kwam prima uit want Gerdien en ik moesten richting Lilongwe voor een stempel in ons paspoort. Om 5 uur stonden we al naast ons bed. We konden met Willeke meerijden, die om 6 uur vertrok om de kinderen naar school te brengen. Rond half 8 staan we bij het immigratiekantoor. Officieel moet deze om half 8 open gaan. Half 8 open wordt hier in Afrika wel erg letterlijk genomen. Als wij aankomen zitten alle werknemers nog op de stoep te wachten. Klokslag half 8 (of eigenlijk 5 over half) komt men in de benen om de deur van het kantoor open te maken. Het duurt nog een half uur voordat we ook daadwerkelijk naar binnen kunnen.

Als we klaar zijn trekken we de stad in opzoek naar nephaar om vlechtjes te laten maken. Het is een behoorlijke toer om blond haar te vinden. Als we zo door de stad lopen hoor ik ineens Gerdien achter me roepen: ‘Martha, volgens mij hebben ze wat uit mijn tas gepakt. Ik voelde wat.’ En ja hoor de rits van het voorvakje staat open. Dit is echt super balen. Berooft tijdens klaar daglicht en we hebben geen idee wat er weg is. Achter ons staat een hele groep mannen. Zoek nu maar uit wie van hen het geweest is. Gerdien stapt op de mannen af om het te vragen. Even blijft het stil. Dan breekt er een tumult los. Iedereen rent op één man af. Overal komen ineens mensen vandaan. Wij staan een beetje verdwaast te kijken. Na een heftige discussie komt een van de mannen terug gelopen. In zijn hand heeft hij de gestolen goederen. Het duurt even totdat het tot ons doordringt maar dan schieten we keihard in de lach. De man komt aangelopen met een hand vol maandverband. HaHa, nou als ik hem was had ik wel iets anders gestolen. ;)

Vrijdags hopen we met een hele groep mensen van de school de Nkhoma mountain te beklimmen. Het plan was m met zo’n 15 mensen in een hut van 8 personen te verblijven. Bepakt en bezakt zitten we te wachten op vertrek. Na zeker een uur wachten komen Heather en Celia eraan gelopen. Iedereen heeft het laten afweten omdat ze de groep te groot vonden. We zijn met z’n vieren overgebleven. Vol goede moed beginnen we aan de klim. We stoppen een aantal keer om uit te rusten en te genieten van het prachtige uitzicht. Tegen etenstijd komen we, helemaal bezweet, aan bij de berghut waar we hopen te overnachten. Bij de hut zijn een paar wachtmannen die eten voor ons gaan koken. Het is heerlijk weer en we besluiten om buiten te gaan slapen onder de Afrikaanse lucht. We slepen een aantal matrassen naar buiten. We informeren even bij de wachtman of hier veel hyena’s zitten. ‘Ja, zeker, dit is het hol van de hyena’, vertelt hij ons. We kijken elkaar aan. Moeten we hem serieus nemen? Gelukkig besluit hij om bij ons op de veranda te komen slapen. Dit voelt al een stuk veiliger.

Daar zitten we dan. Met onze zaklamp op en maispap voor onze neus. Ik wil denk ik niet weten hoeveel beesten er in mijn eten zitten. Allerlei vliegen en spinnen komen er op het licht van de zaklamp af. Maarjah… de zaklamp blijft wel aan want ik wil wel weten wat ik eet. Na het eten stappen gaan we tanden poetsen. Heerlijk, met een flesje water in de bosjes. Plotseling zie ik wat lichtjes in de struiken. Twee ogen staren ons aan. Nu ben ik af en toe nogal wat bang uitgevallen en stel mezelf gerust met de gedachten dat het de hond wel zal zijn. ‘Sproet, kom eens”, roep ik. Maar er komt geen beweging in het beest voor ons. Naast hem verschijnen nog een paar licht gevende ogen. Nou jah.. niet nadenken, snel naar de wc en naar bed. Gerdien gaat als eerst naar de wc en ik hou de wacht bij de opening. Er verschijnen steeds meer ogen en ik ben blij als Gerdien klaar is. Nu is het mij beurt. Voor dat ik goed en wel zit komt Gerdien angstige de wc binnen gestormd. ‘Martha, als de beesten komen naar ons toe’. Ik weet niet hoe snel ik van de wc af moet komen. ‘Kom op we moeten in een keer keihard rennen’ zegt Gerdien en ze zet het gelijk op een lopen. Ik kijk rond en zie de beesten steeds dichter bij komen. ‘Ho wacht’, roep ik. Maar Gerdien voelt er niet veel voor om opgegeten te worden. ;) Gelukkig bereiken we veilig de veranda waar de andere al bijna liggen te slapen. Ze worden wakker door ons geroep. Net voor het eten had Celia ons verteld dat er hier wel eens aapjes zitten met licht gevende ogen. Misschien maken wij ons wel druk om niets en zijn het gewoon apen. We pakken een fellere zaklamp om de dieren eens goed te bekijken. In het licht van de zaklamp zien we de vorm van een hyena. Niet een maar een hele roedel. Normaal gesproken zijn hyena’s helemaal geen groepsdieren maar ze komen alleen bij elkaar als ze gaan jagen, verteld Celia ons. Goed om nog even te weten op dit moment ;) Gelukkig is de wachtman altijd gewapend met een groot mes. Hij hak een baksteen in tweeën en gooit een deze naar de beesten. Gelukkig deinzen ze nu wat achteruit. Maar niet voor lang. Een paar minuten later verschijnen ze aan de andere kant van de veranda, op een paar meter afstand. Nu wordt het iedereen toch wat te gortig. We pakken onze spullen en vertrekken naar binnen. Dat wordt toch niet buiten slapen vannacht.

De volgende morgen vertrekken we richting het topje van de berg. Het is een behoorlijke steile klim maar zeker de moeite waard. Wat een prachtig uitzicht. Op het topje rusten we even uit. Dan beginnen we aan de afdaling. HaHa dit is echt een prachtig gezicht. De rotsen zijn soms zo steil dan we gaan zitten en ons langzaam naar beneden laten zakken. Halverwege staat de wachtman op ons te wachten. Hij kwam ons tegemoet. Ongerust over het feit dat we zo lang weg bleven. Rond een uur of 12 staan we veilig en wel weer aan de voet van de berg. De volgende dag lijken we wel twee oude mensjes. We hebben allebei behoorlijk spierpijn, maar het was zeker de moeite waard.

Groetjes vanuit ons veilige huisje ;)